诗人: | 释安永 |
简介: | 释安永(?~一一七三),号木庵,俗姓吴,闽县(今福建福州)人。弱冠为僧,未几谒懒庵于云门。懒庵徙怡山,命为首座。后继席。孝宗隆兴二年(一一六四),居乾元,迁黄檗。又三年,移住福州鼓山寺。乾道九年卒。为南岳下十七世,西禅懒庵鼎需禅师法嗣。有《木庵永和尚语》,收入《续古尊宿语要》卷五。《嘉泰普灯录》卷二一、《五灯会元》卷二○、《续灯正统》卷一○有传。今录诗四十六首。 |
朝代: | 宋 |
作品(55) |
《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《漳屿庵造水苋》 作者: 释安永 《偈颂十二首 其二》 作者: 释安永 《偈颂十二首 其五》 作者: 释安永 《偈颂十二首 其六》 作者: 释安永 《颂古三十一首 其十九》 作者: 释安永 《颂古三十一首 其二十》 作者: 释安永 《颂古三十一首 其二十二》 作者: 释安永 《颂古三十一首 其二十五》 作者: 释安永 《颂古三十一首 其二十八》 作者: 释安永 《颂古三十一首 其二十九》 作者: 释安永 《黄檗》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《偈颂十二首》 作者: 释安永 《六祖》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 《颂古三十一首》 作者: 释安永 |
释意: |
释 :释
(形声。从采,瞘声。采,有辨别、分析义。本义脱掉,解下)
同本义
释,解也。从采,取其分别物也。瞘声。--《说文》
释获。--《仪礼·大射仪》
释左骖,以公命赠孟明。--《左传·僖公三十三年》
昭公出奔,民如释重负。--《谷梁传·昭公二十九年》
主人释服。--《仪礼》
又如释绂(解下印绶。指致仕罢官);释褐(除去平民的衣服,换上官服。即作官”)
解释
又如释情消迹(消除误会;予以和解);释言(以言语自作解释);释例(说明所著书的凡例)
释(釋)shì
⒈放,放下,放弃~放。开~。如~重负。手不~卷。
⒉排解,消除,消溶~难。~疑。冰~。
⒊说明,解说~义。解~。注~。
⒋佛教创始人"释迦牟尼"的简称。又泛指有关佛教的~教。~子(和尚)。~氏(佛家)。
释yì 1.喜悦。 安 :安〈形〉 (会意。从女”在宀”下,表示无危险。本义安定;安全;安稳) 同本义 安,定也。--《尔雅》 共给之为安。--《庄子·天地》 好和不争曰安。--《周书·谥法》 心皆安下切上。--《仪礼·少牢礼》 是故君子安而不忘危。--《易·系辞下》 居安思危。--《左传·襄公十一年》 风雨不动安如山。--杜甫《茅屋为秋风所破歌》 然后得一夕安寝。--宋·苏洵《六国论》 谢庄遂安。--清·徐珂《清稗类钞·战事类》。 又如安睡;安寝;安抵(平安地抵达);心神不安;坐立不安;安枕(安安稳稳) ⒈平静,稳定平~ 。 ~定团结。 ⒉使平静,使稳定~慰。~民。 ⒊处理,放置,装设~排。~置。~装。~机器人。 ⒋存着,怀着~心赖账。 ⒌治理治~。~天下。 ⒍疑问词。哪里?怎么而今~在?~能见死不救? ⒎电流强度单位名称,安培的简称,代号a。 永 :永 (象形。小篆字形,象水流曲曲折折的样子。本义水流长) 同本义 永,水长也。象水巠理之长。--《说文》 江之永矣,不可方思。--《诗·周南·汉广》。毛传永,长。” 泛指长。兼指时间和空间 施于众长谓之永。--《方言一》 不永所事。--《易·讼》 日永星火。--《书·尧典》 维以不永怀。--《诗·周南·卷耳》 永矢弗谖。--《诗·卫风·考槃》 且以永日。--《诗·唐风·山有枢》 求永贞。--《周礼·大祝》 永乃保之。--《仪礼·士冠礼》 以永终誉。--《礼记·中庸 永yǒng ⒈长,水流长~昼。江之~矣。 ⒉长久,久远~久。~远。~恒。~不生锈。~志不忘。~垂不朽。 |